Αυτοκτόνησε στο πατρικό του στη Σταυρούπολη Ξάνθης όπου βρέθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του για τις ημέρες του Πάσχα, ο αγωνιστής δάσκαλος Σάββας Μετοικίδης. Απαγχονίστηκε λίγο μετά τις 5 το απόγευμα του Σαββάτου ανήμερα της μαύρης επετείου της κατάλυσης του δημοκρατικού πολιτεύματος από τη στρατιωτική χούντα, λίγες μέρες πριν μια άλλη μαύρη επέτειο, αυτήν της Marfin, και εκείνη του "διαγγέλματος του Καστελόριζου" όπου επιβλήθηκε η κατοχή της Ελλάδας από την τρόϊκα (ΔΝΤ, την Ευρωπαϊκή Κοινή Τράπεζα, την ΕΕ) με τα Μνημόνια και τις κυβερνήσεις τραπεζιτών Τσολάκογλου, σε ένδειξη πολιτικής διαμαρτυρίας.Ο 44χρονος αυτόχειρας άφησε πολυσέλιδο σημείωμα στο οποίο εξηγεί ότι οι λόγοι της αυτοκτονίας του είναι ξεκάθαρα πολιτικοί και ότι διαμαρτύρεται για το μνημόνιο και την οικονομική κατάσταση της χώρας. Aποτελεί ένα μανιφέστο ενάντια στο μνημόνιο και τις επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία.
Είναι η δεύτερη αυτοκτονία πολίτη μετά από αυτή του 77χρονου συνταξιούχου φαρμακοποιού που έχει χαρακτήρα πολιτικής διαμαρτυρίας για την κατάσταση στη χώρα και την οικονομική κρίση και σημειώνεται 2 εβδομάδες πριν τις κρίσιμες εθνικές εκλογές.Εξαιρετικός χαρακτήρας, πολιτικοποιημένος, συνδικαλιστής με την "Εκπαιδευτική Παρέμβαση" στον Α' Σύλλογο Αθήνας Εκπαιδευτικών Π.Ε., με την πράξη του, αντανακλά την πρόθεσή του να στείλει ένα πολιτικό μήνυμα στη χώρα και την Ευρώπη με το θάνατό του.
Ο Σάββας ήταν πάντα μπροστά στους αγώνες, στις απεργίες, στις μικρές και μεγάλες καθημερινές μάχες μέσα και έξω από το σχολείο, για το δικαίωμα στη μόρφωση των παιδιών μας, για τη δημόσια δωρεάν παιδεία, για το δάσκαλο, τον εργαζόμενο, τον άνεργο, το μετανάστη, για μία άλλη, διαφορετική, καλύτερη κοινωνία. Ευαίσθητος, κοινωνικά ανήσυχος, αλτρουιστής, ανοιχτός στους ανθρώπους, δίπλα σε όποιον/α είχε ανάγκη, δεν λογάριασε ποτέ προσωπικό κόστος, κούραση, κίνδυνο. Με το δίκιο και την αλήθεια, ταξιδιώτης του ανοιχτού ορίζοντα, πάντα με το γέλιο στα χείλη, άνθρωπος των πράξεων κυρίως, και όχι των λόγων. Αλλά ο λόγος του ήταν πάντοτε συμβόλαιο.Το Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα, θεωρεί ότι η παρακαταθήκη των "αυτόχειρων" Μετοικίδη και Χριστούλα είναι εκείνο που γράφουν στα σημειώματα τους μετά το απονενοημένο τους διάβημα: Διαρκής, αδυσώπητος, αδιάλλακτος και ανυποχώρητος αγώνας με κάθε τρόπο και μέσο, ενάντια σε Μνημόνια, ενάντια σε εφαρμοστικά μέτρα και νόμους, ενάντια σε Κατοχικές Αντιδημοκρατικές Κυβερνήσεις, ενάντια σε κάθε εξουσία που ασκεί αντεργατικές-αντιλαϊκές θύελλες, ενάντια στη διάλυση του κοινωνικού κράτους πρόνοιας, ενάντια σε κάθε ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, ενάντια σε κάθε αναίρεση ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν διαχρονικά από τους ίδιους του εργαζομένους με θυσίες και αίμα.
Να τους "αυτοκτονήσουμε" και εμείς!
Οχι δάκρυα για τον Σάββα! Μόνο δράση και υψωμένες, σφιγμένες γροθιές!
Η ΚΕ του ΕΚΚ
22/04/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου