Οι δημόσιοι υπάλληλοι, και συγκεκριμένα οι εκπαιδευτικοί, έχουν ταλαιπωρηθεί αφάνταστα αυτά τα τελευταία πέντε μνημονιακά χρόνια με μειώσεις μισθών, πάγωμα διορισμών, απολύσεις, τρομοκρατικές πειθαρχικές διώξεις, αξιολόγηση, συκοφαντική δυσφήμηση, ενώ πολλές φορές απετέλεσαν και τον αποδιοπομπαίο τράγο, στις πλάτες του οποίου επιχειρήθηκε από τις μνημονιακές κυβερνήσεις να φορτωθούν όλα τα δεινά.
Ο νόμος 4009/2011, γνωστός και ως νόμος Διαμαντοπούλου, έβαλε την ταφόπλακα στο δημόσιο Πανεπιστήμιο. Στις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία αναφέρεται ως ένας από τους «εφαρμοστικούς νόμους του μνημονίου για την Παιδεία», που «καταργούν επί της ουσίας το άρθρο 16 του συντάγματος», και «έχουν ταξικό πρόσημο, εντάσσονται πλήρως στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης ευρωπαϊκής στρατηγικής για την εκπαίδευση, συρρικνώνουν και μετατρέπουν τη Δημόσια Εκπαίδευση σε προνόμιο για λίγους ενώ προετοιμάζουν το μεγάλο ξεπούλημα της περιουσίας της, δημιουργώντας ‘’χώρο’’ για ιδιωτικές επενδύσεις».
Εξειδικεύοντας τη θέση αυτή, ο Τάσος Κουράκης, συντονιστής του τομέα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει κατηγορηματικά: «Ο νόμος 4009/11, γνωστός ως νόμος Διαμαντοπούλου, ο οποίος ισχύει σήμερα για την ανάδειξη των διοικήσεων των ΑΕΙ, είναι ένας βαθύτατα αντιδημοκρατικός νόμος, τον οποίο πρόκειται να καταργήσουμε και να τον αντικαταστήσουμε με έναν νέο μεταβατικό νόμο που θα ενισχύσει τον δωρεάν και δημόσιο χαρακτήρα της ανώτατης και ανώτερης εκπαίδευσης, θα αποκαταστήσει την αυτοτέλειά της και θα επαναφέρει την δημοκρατική λειτουργία της».
Επίσης, η Εφη Καλαμαρά, υπεύθυνη του τομέα Παιδείας, αναφερόμενη στα άμεσα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ στην εκπαίδευση, λέει τα εξής:
«1) Κατάργηση, άμεση, του νόμου 4009 (Νόμος Διαμαντοπούλου). Θα καταρτιστεί νέος νόμος πλαίσιο ύστερα από διάλογο.
2) Κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρύματος. Θέμα χρόνου αν θα αλλάξει ο τρόπος εκλογής νέων πρυτανικών αρχών στο ΕΚΠΑ που είναι σε λίγο καιρό.
3) Κατάργηση του χρονικού ορίου φοίτησης, (ν+2). Δεν θα υπάρξει ορισμένος χρόνος για να τελειώσει κάποιος την σχολή του.
4) Αποκατάσταση του πανεπιστημιακού Ασύλου.
5) Επανασύσταση συλλογικών Οργάνων με τη συμμετοχή και των φοιτητών με ποσόστωση.
6) Ανάκληση των διαγραφών φοιτητών, όπου έχουν γίνει.
7) Αποκατάσταση της αυτοδιοίκησης των ΑΕΙ».
Ωστόσο έρχεται ο Τσίπρας για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους: «Αρκετά ταλαιπωρήθηκε το Δημόσιο Πανεπιστήμιο από την εκδικητική στάση του υπ. Παιδείας. Με διάλογο αλλαγή του νόμου 4009/11 της Αννας Διαμαντοπούλου».
Προσοχή!!! Οχι άμεση κατάργηση του νόμου 4009/2011 και στη συνέχεια διάλογος για την κατάρτιση νέου νόμου, αλλά «αλλαγή του με διάλογο»!
Οταν στρατηγικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η διαχείριση του καπιταλισμού στο πλαίσιο της ΕΕ, όπου η σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή είναι όρος απαράβατος, όταν η ευρωπαϊκή στρατηγική επιτάσσει συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, απεμπλοκή του κράτους από τις δαπάνες για τα κοινωνικά αγαθά (Παιδεία, Υγεία, Ασφάλιση), επικράτηση της επιχειρηματικής αντίληψης (ιδιωτικοποίηση) σε τομείς προσφοράς κοινωνικών αγαθών (π.χ. Πανεπιστήμια), δεν υπάρχουν περιθώρια «παροχών» με οικονομικό αντίκτυπο. Ακόμη και η περιβόητη κατάργηση της αξιολόγησης θα τα βρει σκούρα, αφού διακηρυγμένη στρατηγική της ΕΕ είναι η εφαρμογή της «ανταγωνιστικότητας»-«ανταποδοτικότητας» σε όλους τους τομείς και η δραστική μείωση του δημόσιου τομέα, ενώ η «κινεζοποίηση» της εργαζόμενης κοινωνίας για να διατηρηθεί και μακροημερεύσει χρειάζεται τη στρατηγική του φόβου.
Ο νόμος 4009/2011, γνωστός και ως νόμος Διαμαντοπούλου, έβαλε την ταφόπλακα στο δημόσιο Πανεπιστήμιο. Στις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία αναφέρεται ως ένας από τους «εφαρμοστικούς νόμους του μνημονίου για την Παιδεία», που «καταργούν επί της ουσίας το άρθρο 16 του συντάγματος», και «έχουν ταξικό πρόσημο, εντάσσονται πλήρως στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης ευρωπαϊκής στρατηγικής για την εκπαίδευση, συρρικνώνουν και μετατρέπουν τη Δημόσια Εκπαίδευση σε προνόμιο για λίγους ενώ προετοιμάζουν το μεγάλο ξεπούλημα της περιουσίας της, δημιουργώντας ‘’χώρο’’ για ιδιωτικές επενδύσεις».
Εξειδικεύοντας τη θέση αυτή, ο Τάσος Κουράκης, συντονιστής του τομέα Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει κατηγορηματικά: «Ο νόμος 4009/11, γνωστός ως νόμος Διαμαντοπούλου, ο οποίος ισχύει σήμερα για την ανάδειξη των διοικήσεων των ΑΕΙ, είναι ένας βαθύτατα αντιδημοκρατικός νόμος, τον οποίο πρόκειται να καταργήσουμε και να τον αντικαταστήσουμε με έναν νέο μεταβατικό νόμο που θα ενισχύσει τον δωρεάν και δημόσιο χαρακτήρα της ανώτατης και ανώτερης εκπαίδευσης, θα αποκαταστήσει την αυτοτέλειά της και θα επαναφέρει την δημοκρατική λειτουργία της».
Επίσης, η Εφη Καλαμαρά, υπεύθυνη του τομέα Παιδείας, αναφερόμενη στα άμεσα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ στην εκπαίδευση, λέει τα εξής:
«1) Κατάργηση, άμεση, του νόμου 4009 (Νόμος Διαμαντοπούλου). Θα καταρτιστεί νέος νόμος πλαίσιο ύστερα από διάλογο.
2) Κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρύματος. Θέμα χρόνου αν θα αλλάξει ο τρόπος εκλογής νέων πρυτανικών αρχών στο ΕΚΠΑ που είναι σε λίγο καιρό.
3) Κατάργηση του χρονικού ορίου φοίτησης, (ν+2). Δεν θα υπάρξει ορισμένος χρόνος για να τελειώσει κάποιος την σχολή του.
4) Αποκατάσταση του πανεπιστημιακού Ασύλου.
5) Επανασύσταση συλλογικών Οργάνων με τη συμμετοχή και των φοιτητών με ποσόστωση.
6) Ανάκληση των διαγραφών φοιτητών, όπου έχουν γίνει.
7) Αποκατάσταση της αυτοδιοίκησης των ΑΕΙ».
Ωστόσο έρχεται ο Τσίπρας για να βάλει τα πράγματα στη θέση τους: «Αρκετά ταλαιπωρήθηκε το Δημόσιο Πανεπιστήμιο από την εκδικητική στάση του υπ. Παιδείας. Με διάλογο αλλαγή του νόμου 4009/11 της Αννας Διαμαντοπούλου».
Προσοχή!!! Οχι άμεση κατάργηση του νόμου 4009/2011 και στη συνέχεια διάλογος για την κατάρτιση νέου νόμου, αλλά «αλλαγή του με διάλογο»!
Οταν στρατηγικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η διαχείριση του καπιταλισμού στο πλαίσιο της ΕΕ, όπου η σκληρή δημοσιονομική προσαρμογή είναι όρος απαράβατος, όταν η ευρωπαϊκή στρατηγική επιτάσσει συρρίκνωση του δημόσιου τομέα, απεμπλοκή του κράτους από τις δαπάνες για τα κοινωνικά αγαθά (Παιδεία, Υγεία, Ασφάλιση), επικράτηση της επιχειρηματικής αντίληψης (ιδιωτικοποίηση) σε τομείς προσφοράς κοινωνικών αγαθών (π.χ. Πανεπιστήμια), δεν υπάρχουν περιθώρια «παροχών» με οικονομικό αντίκτυπο. Ακόμη και η περιβόητη κατάργηση της αξιολόγησης θα τα βρει σκούρα, αφού διακηρυγμένη στρατηγική της ΕΕ είναι η εφαρμογή της «ανταγωνιστικότητας»-«ανταποδοτικότητας» σε όλους τους τομείς και η δραστική μείωση του δημόσιου τομέα, ενώ η «κινεζοποίηση» της εργαζόμενης κοινωνίας για να διατηρηθεί και μακροημερεύσει χρειάζεται τη στρατηγική του φόβου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου