Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015

Αριστεροδέξια συγκατοίκηση με Πάκη ΠτΔ

Ο Προκόπης Παυλόπουλος εκλέχθηκε πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, συγκεντρώνοντας 233 ψήφους (από ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και ΑΝΕΛ, με ελάχιστες ασήμαντες διαρροές). Θα είναι «ένας πολύ καλός πρόεδρος», όπως ήταν και οι προκάτοχοί του που θα πρέπει, βέβαια, να προσυπογράφει τους νόμους που θα ψηφίζει η Βουλή και τα προεδρικά διατάγματα που θα εκδίδει η κυβέρνηση. Και τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, βεβαίως, που κάποια στιγμή θα τις δούμε και από τη σημερινή κυβέρνηση. Αν διαφωνεί έχει μόνο μια επιλογή: να παραιτηθεί, προκαλώντας πολιτική κρίση και εκλογές.

Αυτό που ήθελε να επιβεβαιώσει ο Τσίπρας τους ιμπεριαλιστές δανειστές ήταν ότι έβαλε για πρόεδρο της Δημοκρατίας έναν παραδοσιακό δεξιό, που θήτευσε χρόνια δίπλα στον γέρο Καραμανλή, έναν ορκισμένο ευρωπαϊστή, ο οποίος έχει το όπλο της παραίτησης στη φαρέτρα του ώστε να μην αμφιβάλλουν για την προσήλωση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ στον "ευρωπαϊσμό".

Και μάλιστα χωρίς λέξη για συνταγματική αναθεώρηση. Οταν αναφέρεσαι σε θεσμικά ζητήματα, όπως γίνεται κάθε φορά με αφορμή την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, ξετυλίγεις και την πολιτική σου στα συνταγματικά ζητήματα. Όταν όμως δε θέλεις καμιά συζήτηση για την απλή αναλογική, την οποία έχεις υποσχεθεί ότι θα την κατοχυρώσεις συνταγματικά, τότε οι λέξεις «συνταγματική αναθεώρηση» είναι απαγορευμένες για το λεξιλόγιό σου.




Γιατί ο Τσίπρας δεν πρόκρινε τον Αμβραμόπουλο; Το πιθανότερο είναι τον Αβραμόπουλο να τον «έκοψε» ο Γιούνκερ, που δεν ήθελε αλλαγές στη σύνθεση της Κομισιόν του. Εδώ και καιρό είχε γραφτεί στον αστικό Τύπο (κι αυτά τα πράγματα δεν γράφονται τυχαία). Ο Τσίπρας «χρωστάει» στον Γιούνκερ που παίζει μεσολαβητικό ρόλο αυτή την περίοδο (ας θυμηθούμε μόνο το περιβόητο «σχέδιο Μοσκοβισί» για την ανακοίνωση του Eurogroup), γι’ αυτό και θυσίασε τη δυνατότητά του να μεταθέσει τον Αβραμόπουλο στην Ηρώδου του Αττικού και να βάλει έναν συριζαίο στην Κομισιόν. Έχασε κι ο Παπαδημούλης -που ζαχάρωνε τη θέση- την ευκαιρία και πλέον πρέπει να περιοριστεί στα καθήκοντα του ευρωβουλευτή.

Γελοία ήταν η δικαιολογία που πρόβαλε ο Τσίπρας για να απορρίψει την εισήγηση του Λαφαζάνη, του Γλέζου και άλλων για «αριστερό πρόεδρο». Δε θα έβγαινε από την πρώτη ψηφοφορία, είπε! ; Έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία με πόσες ψήφους θα εκλεγεί ένας χωρίς ουσιαστικά καθήκοντα πρόεδρος; Οι άλλοι θα μπορούσαν να του απαντήσουν, ότι με ένα «δικό μας» πρόεδρο δε θα έχουμε τον κίνδυνο να παραιτηθεί και να μας ρίξει. Δε θα έχουμε μια συνεχή απειλή από τις δυνάμεις της αντίδρασης, που εκπροσωπεί ο Παυλόπουλος.

Δεν του απάντησαν. Δεν μίλησε κανένας. Όλα είχαν ρυθμιστεί παρασκηνιακά. Άλλωστε, πόσο αριστερή (ακόμα και με τα συριζέικα έστω μέτρα) είναι η Καρυστιάνη, η στενή φίλη του Καραμανλή του νεότερου, που πέρναγε ολόκληρα απογευματινά και βραδινά στη Ραφήνα, όταν ο Λούλης ήθελε να τον μεταμορφώσει σε… πνευματική προσωπικότητα, διασκεδάζοντας τη φήμη που τον ακολουθούσε ότι έπαιζε playstation, έβλεπε μόνο μπάλα και DVD με χολιγουντιανά «μπλοκμπάστερ»; Απλά, ο Λαφαζάνης έπρεπε να πει την κουβέντα του, να σημειώσει τη «διαφορετικότητά» του μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ. Πήγε την Κυριακή στο Μαξίμου, φρόντισε να διαρρεύσει την πρότασή του και ο Φλαμπουράρης φρόντισε να διευκρινίσει ότι δεν έβαλε κάποιο βέτο. Τις ίδιες διευκρινίσεις έδωσε και ο Γλέζος, που επίσης μίλησε για «αριστερό πρόεδρο».

Ο Πάκης, λοιπόν, ένας χαμηλών τόνων δεξιός, ίδια κοπιά με τον Αβραμόπουλο, για να σηματοδοτηθεί η συγκατοίκηση «αριστεράς»-δεξιάς στο «κοινό μας σπίτι». Και για να μην γκρινιάξουν οι συριζαίοι που δε ρωτήθηκαν καν για το ποιον θα προτείνει το κόμμα τους (το ξέψυχο χειροκρότημα όταν άκουσαν το όνομα Παυλόπουλος έδειξε τις διαθέσεις τους), ο Τσίπρας τους πρόσφερε ένα ακόμη σόου «σκληρής διαπραγμάτευσης», ενώ φρόντισε να ανακοινώσει και δυο σχετικά ανώδυνα νομοσχέδια (απαγόρευση πώλησης στεγαστικών δανείων σε distress funds και 100 δόσεις), ώστε να εισπράξει το απαραίτητο χειροκρότημα.

Αυτός ο συμβολισμός, η συγκατοίκηση «αριστεράς»-δεξιάς, δεν είναι χωρίς σημασία. Ο ΣΥΡΙΖΑ αισθάνεται σήμερα δυνατός, όμως ξέρει πολύ καλά ότι το τρίτο Μνημόνιο, που θα ξεκινήσει με τη «γέφυρα» και θα υπογραφεί κάποια στιγμή το καλοκαίρι, καθώς και η αδυναμία του να υλοποιήσει αυτά που είχε υποσχεθεί προεκλογικά (ακόμη και αυτό το άθλιο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης»), θα τον φέρουν σε αντιπαράθεση με τον ελληνικό λαό και τότε θα χρειαστεί στήριξη από παραδοσιακά αστικά κέντρα εξουσίας. Ο Παυλόπουλος είναι άνθρωπος του Καραμανλή, είναι πιστός (καμιά σύγκριση με τον Αβραμόπουλο), έχει επαφές με την οικονομική ολιγαρχία και ο ΣΥΡΙΖΑ προσβλέπει στη βοήθειά του. Ο Τσίπρας και η παρέα του δίνουν στους αστούς έναν καταδικό τους πρόεδρο, για να δείξουν ότι και τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να τον δουν σαν δικό τους κόμμα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου